Mahlu Mertens
Wacht voor een vriend zonder haar
Laat me eerst met ducktape een vierkant rond je voeten maken,
zodat je veilig bent. Zo. Nu stil blijven staan.
Ik zal je bewaken. Wees gerust:
niemand zal je aanraken. Zie je dit geweer?
Tegen die cellen kan ik weinig aanvangen,
maar voor de rest.
Hier is een muts voor op je hoofd.
Stop maar met rillen.
Mijn wanten, mijn jas,
ik kan mezelf wel warm springen,
hinkelen, vakken overslaan of
opnieuw beginnen.
Maak je om mij geen zorgen, ik hoef nergens naartoe
en als je te moe wordt,
tape ik je een bed,
trek mijn schoenen uit,
kom naast je liggen.
Beginzin geïnspireerd op Helen Simpson’s “Charm for a Friend With a Lump”:
“First let me take a piece of chalk and draw a circle round you, so you’re safe. There. Now I’ll stand guard."
***
Bewaarweer
Elektriciteitsdraden snijden de grijze lucht
tot lijntjespapier. De horizon is onzichtbaar en
langs de weg vangen uitgeklede bomen vogels uit hun vlucht.
Het wit wast de indrukken weg. Eerst de details,
dan de contouren en overal ontstaat niets te over.
Een klimaat om herinneringen in te bewaren.
In dit papieren landschap leg ik je neer,
vouw de kou als een lijkwade om je heen.
Ijskristallen bedekken je gezicht.
Zo bevries ik je tot dit moment.
***
Gemaakte afspraken
We zouden naar het Louvre gaan, klagen over
de wachtrijen, de Russen, het eens zijn
dat de Mona Lisa overroepen is.
Ik zou je ’s nachts bellen, dronken uitleggen
waar ik meende dat ik was, zodat jij
mij met een jas kon komen warmen.
Later zou ik me ook schamen voor jou,
als je onbeleefd grijs voordrong bij de kassa,
hardop commentaar gaf op de mensen voor en na.
We zouden samen appels stelen, muren slopen,
huizen bouwen. Weken tegen elkaar zwijgen,
om het koppigst ons gelijk willen krijgen.
We zouden samen wafels bakken, jij en ik,
voor al het bezoek dat nog zou komen
als jij al lang weer beter was.
|